bertopwereldreis75.reismee.nl

Reizen is zien wat ik zie en genieten.

Een fiets staat verlaten op het wegdek, het is stil op straat, de zon strijkt langs bontgekleurde huisjes. Ik loop door de Maya wijk van Valladolid, de huisjes zijn klein, evenals de mensen hier. Alles op maat. Ik ben doorweekt, de warmte straalt van het wegdek en muren van huisjes. Een zachte bries voelt aan als een föhn. Inmiddels gewend aan deze temperatuur en een doorweekt lijf. De noodzakelijke fles water om mijzelf van vocht te blijven voorzien. Op een pleintje zitten in de schaduw van de bomen twee oude mannen, gezichten die gehard en getekend zijn door de zon en het harde leven. Een zacht buenos dias ondersteund hun begroetende handgebaar. Op dit uur van de dag zijn de pleintjes stil en verlaten. Aan het eind van de dag, de zon zakt langzaam, komen de mensen uit hun huizen en flaneren over straten en blijven hangen op de pleintjes. Het is een plek voor verliefde stelletjes, hand in hand of benen over elkaar, afhankelijk van de toegestane intimiteit. Uiteraard zijn er uitzonderingen, innig kussend of zij zit op de schoot van hem, niet in de amazone zit. Overal is muziek te horen, oudere mensen hebben zich voor hun het flaneren mooi uitgedost, hij met mooie hoed en zij in haar witte jurk met bont gekleurd borduursel. De vogels kwetteren en zingen de longen uit hun borst, in de hoop indruk te maken. Mijn lieve reismaatje had, gebruikelijk als wij samen reizen, informatie ingewonnen over bijzondere plekken in Valladolid. Ik loop, zwerf door een plaats. Carla zwerft mee, zegt dan terloops, wij kunnen ook zo gaan, daar is een mooi klooster. Laat een stadsplattegrond zien. Ik kijk verbaasd, hoe komt zij daar nu weer aan en lopen gericht naar het klooster. Het is inderdaad een juweeltje, de serene sfeer, prachtige tuinen en vooral de sobere stijlvolle inrichting. De lichtval door de bogen gaven een bijzonder effect op de karmijnrode kleur van de gangen. De kloosterorde was geheel zelfvoorzienend, een uitgebreide moestuin, de bloemen- en kruidentuin verspreiden een bedwelmende geur. Het klooster is nu verlaten en doet dienst als museum en trekpleister voor Valladolid. Neergestreken in een oude bodega, ons vochtniveau moet op peil worden gehouden. Ik vind de sfeer prachtig, deels afgebladderde pastelkleurige muren, een oude vitrine met zoetigheid en koelkast met drank completeren het geheel. Tafelblad met folie van fineerhout en stoelen zo zwaar dat ik ze bijna niet kan verplaatsen. Bohemia Clara is inmiddels het favoriete biertje. Terug in de Pousada, duik in zwembad, s’ avonds weer heerlijk Mexicaans gegeten. Ik ben selectief sinds mijn kies is afgebroken bij het eten van taaie grote gefrituurde garnalen. Ik wil geen risico nemen, tandarts in Mexico, sowieso een tandarts, bezorgd mij de rillingen over mijn rug. Margarita’s kan ik gelukkig makkelijk verwerken. Volgende dag naar Playa del Carmen, onderweg een prachtige Cenote bezocht. Een Cenote is meters diepe waterpoel of waterhoudende grot in Yucatan, Er schijnen er 3000 te zijn. Bij aankomst betalen voor entree national park, inclusief vervoer, een fietsriksja met een tweepersoons bakje voorop. Uiteraard moesten wij plaatsnemen, op dringend verzoek van de jongens . Het 2 kilometer lange zanderige grind pad ging op en af. Omhoog hoorde ik zwaar gehijg van de fietser, omgekeken en gezegd dat wij wel wilden uitslapen. Een beledigende blik en grommend NoNo was een duidelijk antwoord. Zijn revanche kwam naar beneden, met gevaar voor eigen leven stortte de fiets naar beneden, het bakje waar wij inzaten schommelde zo hard dat wij ons moesten vasthouden om er niet uit te vliegen. De grom had plaatsgemaakt voor een gniffelend geluid en hij vroeg, willen jullie eruit?? Het ijs was gebroken, leuk gesprek volgde en hij glom van trots na de complimenten over zijn beheerste rijstijl en uithoudingsvermogen. Aangekomen bij de Cenote keek ik van boven ver naar beneden. Zag gitzwart helder water waar mensen aan het zwemmen water. Het kletterende geluid van een kleine waterval op het water overstemde de gilletjes beneden. Geen zwemspullen mee, rond het gapende gat gelopen en stil van verwondering. Voor de Maya’s waren Cenote de plaats waar de onderwereld verbleef. Voor hen geen heilige, maar een beangstigende plaats. Toen ik in dat zwarte gat keek kon ik mij die beleving goed voorstellen. Af en toe zag ik enorme spinnenwebben, vaak met een forse spin die de prooi had ingewikkeld voor slechtere tijden. Carla was vooral gefocust op grote spinnen, ik had haar al een keer een gil horen geven bij het zien van deze spin met lange zware zwarte harige poten. Op weg naar Playa del Carmen hoorde ik regelmatig naast mij een gilletje ondersteund door oh nee weer zo’n eng beest. Deze harige spinnen waren bezig om de weg over te steken, de meeste kon ik ontwijken, helaas eentje is te gebruiken als onderzetter. In Playa del Carmen aangekomen keek ik verbaasd om mij heen, is dit het sfeervolle dorp aan zee waar ik zo naar terug verlangde en met mijn lief 3 romantische dagen wilde doorbrengen. Nee, het is een kermis geworden, overal café’s, restaurants met schreeuwende neonverlichting gecombineerd met heel veel souvenir winkels. Het Newport Playa hotel, geboekt voor romantisch overnachten aan zee, bleek niet aan de Playa te liggen, het lag in de stad. Ik sprak bij de eigenaar mijn verbazing uit en vertelde hem, wijzend naar mijn lief, dat dit geen plek aan zee is voor een paar romantische dagen. Hij lachte, begreep het gelijk en zei dat hij de eerste nacht niet in rekening zou brengen. Hij wenste mij hele fijne dagen samen, ga naar een hotel aan het strand, gevolgd door een knipoog. De speurtocht is begonnen, beide waren moe en op zulke momenten wordt het samen reizen op de proef gesteld. De vragen worden scherper en de antwoorden bitser. Weg uit Playa del Carmen, dat gaf opluchting. Langs de kust gereden, hier staan enorme resorts afgehuurd door reisorganisaties. Geen optie dus, opeens langs de weg een bord met Villa’s Akumal. U turn gemaakt op speciaal daarvoor speciaal aangelegde plek en naar Villa’s Akumal gereden. Een prachtige plek aan het strand met mooie ruime appartementen. De prijs was ver boven ons budget, toen wij elkaar aankeken wisten wij het gelijk, doen!. Het was een schot in de roos, wij hebben fantastische dagen gehad. De zee voor het terras, s’ nachts de wind door de palmen met het rustgevende geluid van de branding. Overdag zwemmen in zee, lastig met sterke stroming en koraalrotsen. Een keer onderuit en gelijk hand open gehaald aan het scherpe koraal. Dit was wat ik voor ogen had, rust, zon, zee heerlijk eten, verkoelend biertje en samen-zijn. Dit afgewisseld met bezoek aan Maya tempel in Tulum. Deze ligt hoog op de rotsen, het complex strekt zich uit tot in het binnenland. Bij aankomst schrok ik, veel autobussen en stromen van mensen. Voor het complex was een soort Efteling gebouwd met taxfree shoppen. Eenmaal op het Maya complex was het veel minder druk en op sommige plekken heel rustig. Het is fantastisch mooi en opnieuw verwondering over de tijd waarin mensen dit eigenhandig hebben gebouwd. Ik zou willen dat er een tijdmachine was en dat ik even een kijkje in die tijd kon nemen in de oorspronkelijk setting rondlopen. S’avonds zitten genieten op ons terras, morgen de laatste dag hier, dan nog 1 dag en dan scheiden onze wegen, al blijven wij dicht bij elkaar. So far so good. Ik geniet samen met mijn lief. Ik hoop dat je meegeniet.

Reacties

Reacties

Theo

Weer lekker meimerend meegeleeft met deze reis ! Doe Carla de groeten en wens haar een goede reis huiswaarts ! En jij geniet na het afscheid nog even lekker van de komende dagen , het is nu snel voorbij en dan zien we elkaar in Nederland koud en gezellig .

broer

weer een geweldige beschrijving van jullie avonturen!

Jaap Neele

Wederom heel beeldend. Je neemt ons nog steeds mee. Geweldig.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!